Volg je hart

Het klinkt altijd zo mooi: Je hart volgen. En makkelijk ook. Naar je zelf luisteren en dit gewoon lekker doen. Appeltje eitje toch? Nou ben ik gezegend met een brein dat alleen aan het werk is als ik het zeg. Verder houd het zich behoorlijk koest en word ik maar weinig beïnvloed door ´logische´ beredenaties van daarboven. Ik weet dus meestal wel wat ik wil. Maar dan komt het gedeelte wat ik toch wel een beetje moeilijk vind; dit gevoel op de eerste plaats zetten en hiernaar handelen. Ongeacht wat mensen er over te zeggen hebben. Ik kan helemaal van slag raken als iemand zijn twijfels uitspreekt over wat ik aan het doen ben. En mijn ego wint soms bijna de strijd van mijn gevoel, als ik lekker word gemaakt met status of geld…

Het is vooral lastig als je een gevoel hebt, waar nog niet echt een concreet plan aan vast zit. Dan hoeft er bij wijze van spreken maar één negatieve uitspraak langs te komen om dit gevoel totaal van de kaart te vegen. En kun je fluiten naar jouw ideale bestaan. Ik weet niet hoe je kunt leren je hart te volgen, maar ik weet uit ervaring wel dat oefening kunst baart. Als je het eenmaal één keer heb gedaan, gaat de volgende keer een stuk makkelijker. Misschien dat je omgeving zelfs met jou mee beweegt als jij het roer omgooit omdat je gevoel dat zegt. En misschien ook niet en loop je een baan mis of verlies je iets waar anderen een moord voor zou doen.

Maar wat er ook gebeurd, het maakt je sterker. Want er is niks zo goed voor je zelfvertrouwen, als het besef dat alleen jij de controle hebt over je leven. Dus de volgende keer doe je met veel meer gemak wat je hart je vertelt. En voor je het weet leid je precies het leven wat jij wilt. En niemand die je tegen kan houden.